Eski ahşap yalının penceresi açıldı,
Bir çift yeşil, kor gözün hüznü ufka saçıldı.
Taş plâktan ruhu saran nağmeler dökülürken,
Yakıyordu anılar, eskiye götürürken...
Gönlünün sayfaları koparken yaprak yaprak,
Her gün bu kadar güzel mi bu deniz?
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Devamını Oku
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
