Eski ahşap yalının penceresi açıldı,
Bir çift yeşil, kor gözün hüznü ufka saçıldı.
Taş plâktan ruhu saran nağmeler dökülürken,
Yakıyordu anılar, eskiye götürürken...
Gönlünün sayfaları koparken yaprak yaprak,
İstanbul kokuyordu her taraf, çimen, toprak.
Anarken gençliğini, yandı gönül telleri,
Gülabdânlar tutardı, beyaz zambak elleri.
Merdivenden salınıp, uçar gibi inerdi,
Mor salkımlı bahçeye mis kokusu sinerdi.
Erenköy dile gelir, ağaçla konuşurdu,
O âhu gözler dalar, mehtapla sevişirdi.
Güzelliği İstanbul, ruhu İstanbul’a eş,
Görenin yüreğine doğardı sanki güneş.
O nârin bileğine, yosunlu taş basamak,
Mahcup bir edâ ile, bakardı hep kaçamak.
Denizin dalgaları, dalgalı saçlarında,
İstanbul yıldızları minik avuçlarında...
Eski ahşap yalının penceresi kapandı,
Bir çift yeşil göz yine, yine mâziyi andı.
Ruhların sanki yanıp, inliyordu nefesi,
Kubbelerden göklere yayıldı ezân sesi...
İstanbul yavaş yavaş bir tüle bürünüyor,
Ufuklar boydan boya İstanbul görünüyor...
2001 – İst.
Halenur KorKayıt Tarihi : 21.1.2004 00:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sana dün bir tepeden baktım aziz İstanbul....
Kutlarım
Sevgi ve selamlar ile
dedim de, bir bakar mısınız; bardağın boş tarafını görmek herhalde buna denir.
İstanbul' eski İstanbul'u sizin yüreğinizle sizin gözlerinizle ve mahir kaleminizle gezmek ne güzel.
Sevgili Ünal beye katılıyorum, katılıyorum diyorum çünkü,
Şiirleri kadar yorumları da güzel oluyor bu güngörmüş beyefendinin..
Eeeh biz de İstanbul'lu olmasak ta kenarından kıyısından geçen bir yolcu olduk.
İstanbul'u görmeden kitaplardaki romanlardaki tasvirlerden, büyük hizmetlerini hiç bir zaman layıkıyla takdir edemediğimiz nerdeyse unuttuğumuz romancılarımız: Reşat Nuri Güntekin gibi yazarlardan ve o zamanın şairlerinden, şiirlerini okuyarak sevdim aşık oldum İstanbul'a...
İlk Beyoğluna gitmiştim, beni cezbeden de anadolu yakası idi bizim bağları bahçeleriyle ünlü memleketlerimizi andırıyordu.
O yıllar yol boyu bostanlar o göbekli marullar bahçelerde incir ağaçları diyeceğim de vazgeçtim ve sizin şiirinizde bahsettiğiniz ahşap yalının penceresinden bakmayı tercih ettim.
Canım, canım arakadaşım ne iyi ettiniz de bizi konuk ettiniz şiirinize...
Benim kendi şiirlerimin arsında da İstanbul şiirlerimin çok ayrı bir yeri var onları daha bir seviyorum.
Ben de şimdi size (İstanbul'un orta yeri) başlıklı şiirimi vaktiniz olursa okur musunuz diyerek sormak istiyordum.
Ama sizin İstanbul'unuz ve ona dair yazdığınız şiirde ayrı bir lezzet var.
Fianaliyle de süper güzeldi ben artık bu şiire bir kaç kez okumadan doyamam.
Siz beni çok iyi tahlil ediyor, bazı huysuz ve tatlı kadın, bazı da, küçük muzip bir kız olarak nitelendiriyorsunuz ki çok doğru...
Ben konuşma ve fatura gibi ciddiyet isteyen belgeleri okuma özürlüyüm.
Ama ne var ki benim içimde gizlediğim bir muzip yanım varmış sanırım bu da memleketimin insanının özelliği.
Bazı hafta sonları soradan kendim bile şaşıp kaldığım şiirler yazıp armağan ediyorum sıkıntılı havaları defedip biraz olsun gülmek için..
Eski çalıkuşlarından kim kaldı.
Akşam üstü balkonda oturdum ve sizi andım, Halenur hanım bira ara kızını da alsa çıkıp gelse dedim inanın.
Şiir için ne yazayım emeğinize sağlık, her şiirinizde kullandığınız şiir diliniz; lirik naif bir dil.
Çok şık bir şiirdi tebrik ediyor güzel bir akşam diliyorum sevgiler...
Hele, bu hayâl, yaşamışların bile göremeedikler, zarif renklerle bezenmişse, işte o, ancak duygulu bir şair yüreğinin becerisi olabilir.
Dizelerinde, öyle başarılı bir resim çizmiş ki Halenur Hanım,bu, kendi yaşantısından bir dilim de olsa, bir gözlem de pşsa, sadece ir hayal ürünü de olsa, seyredeni tutsak eden bir tablo çıkmış ortaya...
Bu güzel şiirinizi ve onun kaynağı olan şair yüreğinizi gönülden kutuyorum,
sevgi ve saygımla efendiö,
ünal Beşkese
TÜM YORUMLAR (20)