İstanbul Gibi Şiiri - Ali Gülsoy Göreleli

Adını anarım bu son şiirde
Kavuşturmaz bizi büyü sihirde
Çok uzak yaşarız aynı şehirde
İkiye ayrıldık İstanbul gibi

Sende gurur bende bu inat varken
Geçemedik aşkın sokağı darken
Ayrıldık bak mevsim tam son baharken
Sislere sarıldık İstanbul gibi

Gönlümde hep sana umut yürüttüm
Koştum hep peşinden sevgi sürüttüm
İçimde yaşattım aşkla büyüttüm
Sevgiyle anıldık İstanbul gibi

Senden ayrılığı beklemiyordum
Yazımız güzeldi fallara sordum
Oysa ikimize ne hayal kurdum
Ellere yenildik İstanbul gibi

Gözemi geldi aşk nazarmı değdi
Çaresizlik benim boynumu eğdi
Hep eller karıştı sevdik bilseydi
Çok defa yıkıldık İstanbul gibi

Vefasız birine benzemiyordun
Hani sen hiç bensiz gezemiyordun
Bağlanmıştın bana çözemiyordun
Ortadan kırıldık İstanbul gibi

Git gülüm seninde hakkındır sevmek
Kapım sana açık istersen gelmek
Kolay olmayacak geriye dönmek
Birazda ezildik İstanbul gibi

Ne olur bilemem şimdi sonumuz
Bağlandı seninle elle kolumuz
Şaşırdık nereye gider yolumuz
Gönülden çizildik İstanbul gibi