İstanbul Gerçek Ben Rüya

Bir İstanbul rüyası, çıktım yola
İki abajur yanıyor, ortada karyola
Kenarı işlemeli dantel, tülü ay yıldız,
Boğaza açılan kapıda, misafir ağırlar yalnız.
Tarih kokuyor, buram buram gözleri,
Kimlere tanık olmuş, yaşıyor izleri.

Semaverinde kaynıyor, yarı aşk yarı hüzün
Fatih’ in künyesi, nurlu, iki çeşme, iki gözün.
Bir sancak olmuş, surlarda bin yürek
Atamın hediyesidir, değerini bilmek gerek.
Göğe bakan minare, okuyor ezelden beri,
Akın akın millet, ziyareti mahşer yeri.
Ayasofya, kız kulesi, kızlarla dolu hatırası
Çamlıca’ da, yer gök gala, seyirdir rüzgarlı adası
Baş semada dönünce, pırlantadan kubbeler
Nakışlı medreseler, bunları yapan büyük alimler.
Kandilli selam bandosu, konaklara aşık,
Duvarlarla örtülmüş hava, insanlarla karmakarışık.
Sığdıramam destanlara, seni okuyorum,
Türkün gurur meskeni, gönlüme dokuyorum.