İstanbul Gece Ağlar Şiiri - Ömer Temel

Çocuklar yatıp,
Güvercinler kaybolunca,
Yanar renkli ışıkları,
Bu şehrin.

Geyikhaneler dolar,
Koçkatımı diskolar da,
Müzik depremi başlar
Ve sarhoş kusmuğunda,
Eğlenir gibi sallanır,
Parkinsonlu misali,
Perküsyonda insanlar,

Bedeni dostluklar,
Ruhen düşmandır aslında.
Polis sirenleri ambulans çığlıklarına karı...şınca,
Anlaşılır eğlencenin bittiği
Bir meydan savaşında.

Kız kulesi masum,
Topkapı kalesi yıkılmıştır,
Dibinde esrar üfleyen,
Mantarlı hayatlarca.

Boyalı harebe kadınlar,
Pembe pancurlu evlerini,
Kaybettiği yerde değil,
Sokaklarda arar gece olunca,
Ve taşı toprağı altın şehir,
Tamtakır bırakılmıştır,
Huzur hırsızlarınca.

Boğazın suları korkak,
Yolları tedirgindir,
İntiharseverleri kollarken.
Ve Kadıköy köyüne saklanır,
Taşlı sopalı saldırılarda,
Dövülecek diye,
Doğulu hünharlarca..

İstanbul gece ağlar,
Çocuklar yatıp,
Güvercinler kaybolunca…

Ozanoğlu 14.04.2010