İstanbul Ey Koca İstanbul

İstanbul, ey koca İstanbul
gönüllerdeki gizemli yerin
pırıl pırıl kapalı çarşın
avlusunda pır pır uçuşan güvercinlerinle Selimiye'nin
ne şirin şehirsin bir bilsen.
Hiçbir büyü büyülüyemez insanı senin gibi
bir bilsen,ah bir bilsen.
Ne destanlar yazıldı adına
ne şiirler okundu
kimler koymadı ki başını yoluna
ve ne ağıtlar yakıldı adına
bir bilsen,ah,bir bilsen İstanbul.
Ayrılana hasret oldun
gelinlere gurbet
cennet oldun yaşayana
el oldun
il oldun
ün oldun
gönül bahçemde bir gül oldun
ne olmadın ki? Ah,ne olmadın ki İstanbul?
Afrodit'ten daha çekici güzelliğin
bambaşka bir mavi gökyüzün
ve kokmaz hiçbir koku,kokusu gibi toprağının
İstanbul,ey koca İstanbul.
Bir nasihat
tatlı bir fısıltı
özümdeki söz
kumsaldaki tekne
dipdiri umudum
sağım solum
ilerleyen yolumsun
İstanbul,ey koca İstanbul