İstanbul eksik olmasın düşlerimde
Alıp götürülürken bedenim
Bendeki benden,
Kapılırım kızıl bir akşamın hayaline,
Baykuşlar tüner başucumda
Yosunlar yeşerir yatağımın sol tarafında
Sol tarafım duvar, ötesi ülke, güneş, ışık, kent
Yürüyen insanlar var caddelerde,
Gülen insanlar,
Umut eksik olmasın yürekte,
Dağları delecek yürek var bizde,
Nilüferli bir sabah düşerken gözlerinden ceylanların
Uzanır kimsesizliğin koynuna boylu boyunca,
Caddelere bir adam,
Bir adam uzanır caddelere
DÖKÜLÜR GÜNE GÖZYAŞI SEVGİLERDEN
İSTANBUL EKSİK OLMASIN DERKEN DÜŞLERİNDEN
Kim saklar güneşi koynunda bilirmisin?
Bir çığlık horlanır kulaklarımızın sağırlığında,
Bir şehir kalkar gider gözlerimin ırmağında
Ecel habersiz gelir, yavaşça gelir, usulca gelir
Bazen bir namludan çıkan kurşun olur,
Bazen iplere giden yol, mertlik ölmez serde,
Ve nihayet öküzleri sürmeye başlar yıldızlar,
İstanbul eksik olur düşlerimde,
Unutulmuşluk boynumda celladım
Bütün gürültüler siyah,
Bütün tebessümler emanet,
NE FARK EDER MARTILAR EKSİLMİŞ GÖKYÜZÜNDEN
ÇIKARILINCA DÜŞLER KENTİ İSTANBUL, DÜŞLERİMDEN.
Kayıt Tarihi : 24.1.2007 23:42:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

ÇIKARILINCA DÜŞLER KENTİ İSTANBUL, DÜŞLERİMDEN
İstanbul düşmesin düşlerimizden... Yahyâ Kemâl diyor ya: Yaşamıştır derim en hoş ve uzun rüyada / Sende çok yıl yaşayan, sende ölen sende yatan. Saygılarımla...
TÜM YORUMLAR (1)