İstanbul Düş'müş Şiiri - Merve Ceylan

Bir intihar,
Bir ihanet,
Bir de Tuana.

Denenmiş,
Alışılmış,
Ve yakılmış.

İstanbul'a aşkın başkentliği yakıştırılmış.

İki köprü arasına sıkıştırılmış,
Bir köprü anısına boğaza atılmış.

Canlı canlı yürümüş ceset,
Şaşkına uğrayan insanları selamlamış.

Bir husumet,
Bir intizar,
Bir de Tuna.

Yamanmış,
Kovulmuş
Ve susturulmuş.

İstanbul'a şanssızlığın son demi yakıştırılmış.

İki baca arasından bırakılmış,
İki bacak arasındaki bir akılmış.

Geminin ufkundaki limanmış,
Gökyüzünün renk cümbüşünde, en gri olanmış.

Bir ayrılık,
Bir karanlık,
Bir de aylı'k.

Öldürülmüş,
Söndürülmüş,
Ve düşürülmüş.

Tuana bebeğini rahmine gömmüş,
Tuna benliğini boğaza düşürmüş.

O günden beri tüm gemiler,
Liman kıyısında üşürmüş.

Ve tüm insanlık,
Egoist kırmızılığın kanından pıhtılaşmış,
Kendi bile kendinden ürkmüş.

Ve artık İstanbul,
Boğazında, serin sulara bir düş'müş.

28üç10 | 21:10
Mercey.