İSTANBUL’du SEVDANIN ADI….

İSTANBUL’du SEVDANIN ADI….

Güneşli güzel bir aralık sabahı günlerden cumartesi,

İstasyonda her zamanki doğal kalabalık,

Ve o her sabah gördüğüm kalabalıkta bu sabah bende varım…

Önce tirenin siren sesi duyuldu, kalabalık hareketlendi.

Sonra kendi gözüktü…. Heyecan dorukta….

Bu bir ilkti yaşananlar mutluluk sevinç.

Tirenden inenler binenler, gözlerim seni arıyor.

Sen yoksun………

Sen biriciğim son tanem…..

Bir an ürperti sardı vücudumu.

Sonra en arka vagondan inişin,

Gözlerindeki ışıltı sevinç hasret ve özlem.

İstanbul’du sevdanın adı.

Seninle oraya gitmeyi çok istemiştim.

Çamlıca tepesi bir güzeli ağırlıyordu..

Çamlıca da bir güzel çamlıca’dan güzel.

Gözlerindeki mutluluk sevgi ışıltısı..

El ele köprüden geçişimiz.

Boğazın güzelliği ile birleşen martıların şarkıları…

Güneşin tebessüm eden yüzü ile kahve molası.

Yüreklerimizde tek ses haykırıyordu,

Seni seviyorum…. Seviyorum.

Martıların sevgimize kora halinde seslenişi

Boğazdan geçen gemilerin sireni ile sevgimizi selamlamaları

İstanbul’du sevdanın adı…

İstanbul’da bir güzel yüreğimdeki güzel…

Ellerin sıcacıktı sımsıcak

Yüreğin gibi ürkekti dala konan kuşlar.

Yerlerde uçuşan yapraklar

İstanbul’du sevdanın adı….

01.01.2012