Seyrine doyulmayan bir şehrin
Aydınlık gözleri gibi
İstanbul’du kadının adı!..
Boğazın serin suları,
Kaybolurdu papatya dizili saçlarında
Nefesi umuttu, nefesi cesaret..
İstanbul’du kadının adı
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta