İstanbul Divanesi Şiiri - Muhittin Laçin

İSTANBUL DİVANESİ -1973-

Bu şiiri bin dokuz yüz yetmiş üç yılında İstanbul’da
Çalışmak için İş bulamamış çok sıkıntı çektiğim
O zor günlerin anısına Yazdım
-----------
Ben Hint fukarası sen Çin yoksulu
İkimiz bu şehrin divanesiyiz
Bir meçhule düştük üstü örtülü
Dipsiz bir boşluğun pervanesiyiz

Cepte metelik yok iki gariban
İş dedik dolandık yarıldı taban
Gözler doldu sıla geçti hatırdan
Koca İstanbul’da neyin nesiyiz

Biz bu şehre ekmek aş dedik geldik
Bir kirli yorganla iş dedik geldik
Bizim eller soğuk kış dedik geldik
Karın doyurmanın bahanesiyiz

Sen bir akşam Sirkeci’nin sarhoşu
Ben Sultan Ahmet in başsız ordusu
Gece Laleli’nin zor uğultusu
Gündüz Beyazıt’ın kör ebesiyiz

Ben diyorum bir Galata kulesi
Sen diyorsun dört minare gölgesi
Bize yetti üç İstanbul gecesi
Beyoğlu bize ne kimin nesiyiz

Bir gün Aksaray’ da yağmurda karda
Bir gün Galata’da köprü altında
Gurbet anlatılmaz iki satırda
Taksimde berduşun sır gölgesiyiz

Aç kaldık umutla uzandık suya
Boğazdan inmiyor kuru kuruya
Beş yüz yıl önce ki gördüğüm rüya
Haliçte fatihin efsanesiyiz

İşte bak İstanbul gel de övün öv
Beş parasız kaldık döv dizini döv
Karın doyurmuyor mecidiye köy
Şişlinin ayaklı meyhanesiyiz

Meğer düşmüşlerin yokmuş hatırı
Rüzgâra yabancı yele aykırı
Duvar diplerinin hor misafiri
Yıkık gönüllerin viranesiyiz

Şair muhittin e desinler çulsuz
İstanbul sevilmez parasız pulsuz
Aç kalır kalmam ben İstanbul’ suz
Olsun sevenlerin nişanesiyiz