İstanbul, Deniz ve Ben Şiiri - Meryem Gi ...

İstanbul'da denizi seyrediyorum,
Karanlık odamın küçük penceresinden.
Birden bir çığlık duyuyorum,
Denizin mazide kalan güzelliğinden.
Masmavi suların yerini kaplamış bir yas örtüsü,
Deniz mateme dalmış bu akşam üstü.

Ağlayan bir çocuk heber getiriyor uzaklardan,
Bütün alem sessiz, susuyor...
-Dostlarım deniz ölüyor! İstanbul ölüyor!
Hava kirliliğinden, pislikten.
İçten bana sesleniyor
-Kurtar beni! Kurtar beni!

İstanbul derin bir uykuya dalmış bu gece;
Ne kayık, ne sandal, ne de bir dalga sesi var.
İstanbul susmuş ağlıyor bu gece,
Sessizce anılarını canlandırıyor.
Bırakın rahatsız etmeyin onu,
Çünkü o, yeni doğacak günü umutla bekliyor...