İstanbul dendiğinde... Şiiri - Nazmi Boz ...

Küçük bir kent hayalim olmuş
Bıçaklar saplanmış herbir yanına
Acıyı hissetmez olmuş bu kalbim
Ağlamayıı adet edinmiş
Sesi soluğu çıkmadan...
Kendine yenilmiş
Adı silinmiş
Tadı kaçmış
Canı kalmamış
Soğuk bir kent hayal ediyorum
Güneşin doğmaya cesaret edemediği
Acı bir gülümseme istiyorum
Tadı tuzu olmayan bir aşk görüyorum
Kötü bir düş görüyorum
Gülmeyi unutuyorum
Ağlamayı özlüyorum
Herşeyiyle beni yutan bir kent düşlüyorum
Varolmayı beceremeyen bir adam misali
Yok olamıyorum
Her şeyiyle özlenen bir kent düşlüyorum
İiçinde senin olduğuN bir ev istiyorum
Bir aşk düşlüyorum
Bu kentle hatırlanan bir sevda istiyorum
İstanbul dendiğinde akla ilk gelen
Aranan bir ssevda istiyorum
Bulunmayan bir aşkk
Seni istiyorum
Herşeyimle ama herşeyimle seni seviyorum