İstanbul'dayım Şiiri - Semiha Yıldırım

Yollar uzadıkça uzuyor
Dağlar, tepeler git gide uzaklaşıyor
Bir korku sarıyor yüreğimi
Nereye gittiğimi bilemediğimden olsa gerek

Kenarda, yalın ayak çocuklar
Hayata inat, etrafta koşuşturuyorlar
Onlara baktıkça üzülüyorum
Nerede olduğumu bilemediğimden olsa gerek

Bana inat yol uzadıkça uzuyor
Güzel giyimli, kibar insanlar görüyorum
Onlara baktıkça özeniyorum ve korkuyorum
Nasıl olacağımı bilemediğimden olsa gerek

İki uçurumlu hayat kıyısından geçiyorum
Aynı yerde yaşayan zıt hayatlar
Başka nerede olabilir diye düşünüyorum
Orada yaşayabileceğimden olsa gerek

Yine de her şeye rağmen, insanlar mutlu
Kendine göre hazırlıyorlar, yaşadığı ortamı
Denizin durgunluğu ürpertiyor beni
Hırçınlaştığında, nasıl olduğunu bildiğimden olsa gerek

Denizin üstüne uzanan boğazda
Hayallerim sıralanıyor adeta
Yaşayacağım yere bakıp heyecanlanıyorum
Nerede olduğumu bilmemde olsa gerek

Başka nerede görebilir
Değişik hayatları yaşayan insanları bir arada
Galiba ben İstanbul'dayım
Galiba değil ben, ben İstanbul'dayım