İstanbul Dar Gelir Bana

Temmuz güneşini koysam başıma
Soğutur içimi bana kar gelir
Yokluğun zehirdir benim aşıma
Olmayan dillerin bana var gelir

Lügata sığmıyor kelamım sözüm
Güneş vurmadan bak yanıyor özüm
Hayatın anlamı sen iki gözüm
Sensiz bu istanbul bana dar gelir

Üstümüze birden çöktü arşımız
Ne yana döndüysek keder karşımız
Gurbet yurdunda hasret çarşımız
Sensiz bu sokaklar bana har gelir

Yüzüme bakmadan geçtin üzdün ya
Gözlerimde kanlı yaşlar süzdün ya
Ne yaptım da benden böyle bezdin ya
sitemkar bakışın bana zor gelir

Kalbine takmışsın kara göz bağı
Bilseydin içimi çile yumağı
Özgürlük adına diktin sancağı
Yerlere savurmak bana ar gelir