Durdurabiliyor musun zamanı,
En güzel anında o bitmeyen öpüşlerde;
Yaşatabiliyor musun unutulmayanı,
Yürekten bakan o tatlı gülüşlerde..
Okşayabiliyor musun eski anıları,
Yılların gerisindeki gibi delice;
Hatırlıyabiliyor musun o sakin akşamları,
İlk buluşmanın doyumsuz ürkekliğince..
Çağırabiliyor musun sevdiklerini,
İstediğin zaman da çok uzaklardan;
Paylaşabiliyor musun o güzelim düşlerini,
Aralık kalmış gözkapaklarının ardından..
Ağlarken gülebiliyor musun gönlünce,
Istanbul’dan uzak o renksiz bahçelerde;
Zamanı durdurabilirsen bile ölünce,
Aşkı bulabiliyor musun toprağın derinliğinde.
(Paris, 1975)
(*) Devlet San’atçımız Sayın Necil Kâzım Akses tarafından beste-lenmiş, Devlet Konservatuvarı programına alınmış, TRT, yabancı radyo ve TV’lerde yayınlanmıştır.
Necdet EvliyagilKayıt Tarihi : 21.5.2015 16:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)