İstanbul'dan Kopunca Şiiri - Necdet Evli ...

Işık takıldı
Dala,
Dal tomurcuklandı
Baharla;
Işık bırakdı
Dalı,
Dal sarardı
Ve de ağladı
Yaprakla..

Çiçek sarıldı
Goncaya,
Gonca
Açıldı - saçıldı;
Çiçek öldü,
Gonca güldü..

Işık
Mavi’de eridi,
Gelip Boğaziçi’ne
Serildi - serpildi;
Sevgilinin gözünde
Yeşerdi - nemlendi,
Bir eski anı
Tazelenmedi..

İstanbul’dan
Ayrılınca - kopunca,
Işık ışığını,
Mavi mavisini,
Yeşil yeşilini
Tümden yitirdi - bitirdi;
İstanbul özlemi,
Martıların gökyüzünü
Dalga dalga kucaklayan,
Beyaz kanatlarında
Bile geri dönmedi,
Düşler yenilenmedi.