İstanbul'dan Kaçış Şiiri - İsa Yılmaz

affına sığınıyorum İstanbul
artık gitmem gerek
bu ölü ruhların unutulduğu şehirden
artık kaçmam gerek
duvarlarından yaşlar dökülen
yollarından seller geçen
gecesi kasvet, gündüzü lanet
bu şehirden artık gitmem gerek

affına sığınıyorum İstanbul
bir sünger gibi çekmişsin acıları içine
sıktıkça damla damla keder dökülür
ihaneti kazmışlar alın yazına
bin derya kan akıtmışlar aşkına
sonra da bağlamışlar şaşkına
tüketmişler seni İstanbul
boğazdan gözyaşı akıyor
sen gülüyorsun
affına sığınıyorum İstanbul
artık gitmem gerek…

13.vııı.09