İstanbul'dan ayrı kalmak

her zaman ben uzakta
her zaman sen yakında
bu gitmeler
bu ayrılık
beyaz bir zambak suda
bir nilüfer çiçeği.

kırılmış bir dal gibiyim
bakma
bayram sevinçlerime öyle
gece oldu
ışıklar söndü
en karamsar saatlerdeyim
yalnızlığımı bildim
İstanbul’da değilim
ışık ve aşk
boş kaldı

hangi şehirleri geçtim
senin gibisi yoktu
mavilim
ne rıhtımlar vardı
iskeleye yanaşan bir vapur
ne de yedi tepe ezanlar
yalnızlığımı paylaşır.

sen bir masal şehri
İstanbul
önümde arkamda dalgalar
konup havalanan martılar
gözümün önünde
en baygın gecelerini
aradım
ne severmişim seni meğer
ne güzel bir şarkıymış
seni hatırlamak
meğer ne büyülü hayatmış
seninle yaşamak..

Mustafa kaya
26.10.2006 / ankara
www.mustafakaya.net