İstanbul'daki Bünalar Ve İnsanlar

İstanbul’da binalar gördüm:
üst üste,sarmaş dolaş..
............yedi tepe; dağ gibi
Pek çoğunda ağaç yok
lâhit mezarlar gibi
Geceleri, her biri
türbe gibi bakıyor
Gündüzleri, içinden
yola insan akıyor
İnsanlara baktım da
umut; yanardağ gibi
Sağa sola yağarlar
lâpa lâpa kar gibi
Kimi hemen eriyor
tavadaki yağ gibi
Kimi buzdan bir kayaç
Palandöken Dağ gibi
Kimi, hasat’a hazır
şıralık bağa dönmüş
Kimisi gaz kaçıran
balon gibi pörsümüş
Kimisi korunaksız
kabuksuz nara benzer
Kimisi seyyah olmuş
gün boyu gezer gezer
Sordum da hiçbirinin
dönmeye yok niyeti
Pek çoğu varoşlarda
yaşayan beyaz zenci
Kalplerini yaksa da
memleketin özlemi
Her birinin gönlünde
hep İstanbul var gibi
Kiminin bir tek ah’ı
bin ah gibi yakıyor
Kimi, vaha arayan
mecnun gibi bakıyor
Kimisi dane dane
Dökülüyor çarklardan
Kimisi medet umar
neonlu akşamlardan
Kimisi yuva arar
yedi tepe üstünde
Kiminin Sultanahmet
yükselir gözlerinde
Kimi güvercin olmuş
Yenicami önünde
Kiminin bir tas çorba
tütüyor gözlerinde
Kimisi de Boğaz’a
başka yerden bakıyor
Gönlünde ya Çırağan
ya da Yıldız yatıyor
Kiminin’se
gemiler geziyor yüreğinde
Kiminin
Dolmabahçe tütüyor
.........................sözlerinde
Kimisi kulak verir
............ezanların sesine
Kimisi şiir yazar
...........denizin gözlerine
Kimi, köprü üstünden
..............olta atar sulara
Kimi de Sirkeci’de
.....bakar mor vagonlara
Kimi denizde vapur,
Gün boyu siren çalar
Kimi denizde martı
........sulardan buse çalar
Kimi mahçup aşıktır
............plâtonik aşk yaşar
Gün boyu Emirgan^dan
...........Kanlıca'ya göz kırpar
Her biri başka ilden
kimisi başka dilden
Alamazlar kendini
Boğaz’ın gözlerinden
Kimisi duymamıştır
Aşiyan’ın adını
Kimisi tatmamıştır
Beşiktaş’ın tadını
Ne Cahit bilir kimi
Ne 0rhan..Ne Külebi
Ne Çamlıca üstünden
bakan Yahya Kemal’i
Ve işgal günlerinde
..........İstanbul'un halini
Pek çoğu ortadirek
Pek çoğu da öğrenci
“Kimi bir ev kedisi
Kimi de bir ciğerci...”.
Her birinin umudu
ekmek kadar kocaman
Her birinin gönlünde
yatar koca bir aslan!
Pek çoğu, iki eşli
acı çeken bir duldur!
İlk yâr, memleketleri
ikinci İstanbul’dur
Umut verir onlara
.....bu şehrin nimetleri
Mum gibi bitseler de
.........tararlar vitrinleri!
İstanbul onlar için
.......taşı altın diyardır
Bir susamlı simitle
.pek çoğu bahtiyardır
Sonunda bilirler ki
çoğu burdan yolcudur
Sorarsan, umutları
.........yine de İstanbul’dur
Yollarda koştururular
…....…yürüyen hayal gibi
Bağdat Yolu’na düşmüş
..............karıncalar misali
Baktım da gözlerine
şu İstanbul, yâr gibi
Her birinin gönlünde
Tek, İstanbul var gibi