İstanbul'da gündüzler boğazına sarılmış, tıpkı bir kuduru gibidir...
Hışımla savurur insanı kâh oyana, kâh buyana...
Kimi zaman tutundum sanır insan hayalinden sarkan küçücük dallara...
İstanbul'da yaşam halt değil
İstanbul'da nefes hayat değil
Bir günde, bir anda büyük umutlarla bağlandığın koca koca dağlar, tepeler ve devik her şey küllenmiş enkaz oluverir bir anda...
Ben sana mecburum bilemezsin
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.
Devamını Oku
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta