İstanbul'da Yaşam Halt Değil

İstanbul'da gündüzler boğazına sarılmış, tıpkı bir kuduru gibidir...
Hışımla savurur insanı kâh oyana, kâh buyana...
Kimi zaman tutundum sanır insan hayalinden sarkan küçücük dallara...
İstanbul'da yaşam halt değil
İstanbul'da nefes hayat değil

Bir günde, bir anda büyük umutlarla bağlandığın koca koca dağlar, tepeler ve devik her şey küllenmiş enkaz oluverir bir anda...
Bilemezsin belkide topraklar yığılıverir üstüne, hemde bir daha hiç kalkmamasıya...
İstanbul'da yaşam halt değil
İstanbul'da nefes hayat değil

İstanbul'da akşamlar bir cellat gibidir ansızın...
Ölüm normal, yaşam rast geledir, bazen doğarken bile...
İstanbul allanır, güzelleri ballanır, ömürde zaman savruk sallanır...
Gözler devrilir, zindanlar kilitlenir hemde bir daha hiç açılmamasıya...
İstanbul'da ömür beleş, sanki bir düşman gibidir insana...
İstanbul'da yaşam halt değil
İstanbul'da nefes hayat değil

Rıza Kuşcan
(Not: Bu şiir 1999 yılında çıkardığım 'Kan Duvarları' isimli kitabımda da yayınlandı.)