İstanbul'da Yalnız Bir adamım

İstanbul’da Yalnız bir adamım
Bir çocuk gülüşünde saklı bütün sevdalarım
Saf, temiz ve umursamaz dünyasında
Ve bir gökyüzü yalnızlığında kaybolup giderken bütün umutlarım
Bir gölge kadar sessizleşiyor bütün çaresizlikler
Bir orman yangını misali yanarken yüreğimin ateşi
Nadasa bırakılmış toprağımdan yeniden filizlenmeyi hak etmiyor mu?
Enkaz gönlümün yıkıntıları arasından kurtarılmayı bekleyen aşk
Kurak gönüller için çağlarken göz yaşlarım.
Kurumadan bütün pınarlarım
Senin için sakladığım tebessümlerimde bul beni…