İstanbul'da Vapurlar

Vapurlara bakıyorum bir deniz kenarında
Hani o her iskeleye uğrayan
Emektar vapurlara...
Daima güvendiğim eski bir dost gibiler
Hep vefalı...hep sırdaş
Hep hüzünlü gibiler...

Kim bilir!
Ne çok dertler, sevinçler taşıdılar
Bambaşka hayatları bir günde yaşadılar
Kaç aşka tanıklık ettiler kuytu köşelerinde
Kaç ayyaş uyudu yorgun demirlerinde

Söylesene vapur bana!
Kaç yalnızlık karıştı beyaz köpüklerine...

Rüzgârların söylediği şarkılar var dlilinde
Gönlü; sabırla bekleyen sadık iskelelerde
Yanaşır usul usul eski bir komşu gibi
Sarar halatlar onları sımsıkı birbirine
Halatlar çözülünce üzülür mü iskele
Vapur seslenir mi ona
- Dönüşte uğrarım - diye
Belki de sürpriz yapıp yatıya kalır gece...

Onla... bir simit bir bardak çayla
Serinlere açılmak
Simidinin yarısını martılarla paylaşmak
Bırakmak keşmekeşi şehrin gerilerinde
Egzosundan uzaklaşmak son model hayatların
Rantları, yalanları bırakmak gerilerde
Su olmak...mavi olmak...sen olmak denizlerde...

Canım sıkıldığında,
Bir vapura binerim temizlenir yüreğim
Ben olurum yeniden! ..
Bu şehirden uzaklara gitmek istediğimde
Bir vapura binerim
Sevda olurum... vefa olurum... martı olurum ben
İstanbul, İstanbul olur yeniden! ..