İstanbul Da Son Bahar Şiiri - Yasir Zengi

İstanbul da son bahar
Senin sarı saçlarınla gelir
Ve kahveye çalar her yer

Ben yine yoldayım
Yağan yağmur
Saçlarım ıslak
Gece, karanlık ve sokaklar

Iraksak bir yolda.
Ellerim cebimde yürüyorum.

Bahanesidir aslında baharın
Her şey senin sarımtırak saçlarını kıskanır.
Bu solmak ondandır.
Kim inanır biyolojik gereksinimlere
Bu intihar ondandır
Toprağın rengi ondandır.

İstanbul da son bahar
Ve ben sana gelmekteyim.
Derinden hissettiğim ıslaklık
Üşüyorum
Sırılsıklam.
İt gibi ıslanmak başka nerde kullanılabilir?

Peki ne demeli sana?
Nasıl konuşmalı?
Arzuhalci mi tutmak gerekir?
Bir üst makam diye mi hitap edilmelidir?
Gereğini arz etmek mi gerekir?
İstanbul da son bahar
Ve üstümde gereksiz bir mutluluk…