İstanbul'da sevda Şiiri - Ahmet Uzun

Onu ilk gördüğüm Beşiktaş’ta
yağmurlu bir nisan sabahı,
saçları ıpıslak,
alnında burcu burcu buğu vardı.

Bir türlü çıkmıyor,
tütüyor gözlerimde nakşı,
çiçeklerden çiçeklerden güzeldi.
Göz göze seyrettik aynı yolu.
Dolmabahçeyi,Fındıklıyı,Karaköyü...

Alevlendi gözlerimde ışıklar,
siyah gözlerinde gece vardı,
öbek öbek ateş yanardı.
Sancılar gibi hatırladım …Anadolu'yu
nazlı döne, gelin ayşem
böyle bakmamışlardı yüzüme

Böyle başladı;
başımda fırtınalar gözlerimde yağmur.
İstanbulun daracık sisli sokaklarında,
bunalıyor ateşler içinde yanıyordum.
Hava durmuştu,boğulacaktım.
Sokaklarda hava arıyordum.
Bir kahve önünden koşacaktım.
Koştuğumu görenler içeriden,
'Deliye bak! Deli geliyor deli'
diyeceklerdi…
Bilmezler ki,
Ben kendi alemimde iki insandım.
Biri aşık,biri şair.
Diyemezdim ki onlar konuşuyor,
Ben sadece koşuyordum.

Böyle başladı;
Başımda fırtınalar,
gözlerimde yağmur.
İstanbul’un o daracık sisli sokaklarında.
O camdan ömründe hiç,
hiç olmazsa bir zaman
bir damla içenler.
Sizinkini bilemem
Benimki böyle başladı.

(1956 Mayıs İstanbul)