Çocuk oldum Nisan ayında İstanbul’da,
Bir uçurtma koştu peşimden…
Kağıt helva yedim, amcam aldı Bebek’te.
Dondurmamı düşürdüm elimden, ben ağlamadım.
Resim yaptım Nisan ayında İstanbul’da,
Yaşlılar, gençler, askerler geçiyordu Taksim’den.
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
ağlatmışsınız.....
ağlayabilseydiniz keşke...şiirinizi okudum ve ağladım.
tebrikler...nisan ayında değil sadece inşallah hiçbir zaman ağlamazsınız...yüreğine sağlık...
Kızım doğdu Nisan ayında İstanbul’da,
Defalarca büyüdü ev, defalarca evren.
Kavaklar’a tel bırakmaya giderken,
Evren büyük, evim küçüldü, ben ağlamadım.
Güzelm bir şiir..Tebrikler
tebrikler sayın şair güzel bir şiir okudum özay sağlam
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta