İstanbul'da Karlı Günler Şiiri - Bayram ...

Gökyüzünden yeryüzüne yıldız yağdı
Onun hasreti, sanki içimde bir dağdı
Bak, her yer beyaz kristalle kaplandı
Ay’la/Güneş, üç gün bizden saklandı

Ne gökte kuş, ne de yerde karınca vardı
Ne gökteki, ne de yerdeki Leyla'm vardı
Sanki semadakiler inzivaya çekilmişlerdi
Onun hasreti, yüreğime akkor gibi sardı

Yıldızlı patika yollar sanki, uzadıkça uzuyor
O yarin içimdeki hasreti de arttıkça artıyor
Estikçe deli rüzgar, kar/bora fırtına tozuyor
Kar/bora fırtına tozudukça, asap bozuluyor

Yapraksız ağaçlar, ah başım/vah başım diyor
Nice aileler de kronik krizden için için ağlıyor
Onların ağlayışları, benim yüreğime dağlıyor
N edem, garipliğim de elim-kolumu bağlıyor

İstanbul, bir an baştan sona beyaza boyandı
Sema sanki, bulanık derya renginde boyandı
Bitkiler kar bora fırtınayla beyaz badanalandı
Onların ne yeşil bi yaprağı, ne bi çiçeği vardı

Burası, İstanbul Başak Şehir her yönüyle belli
Ara sokakları ve kaldırımları sanki buz patenti
Bahçelerdeki ağaçlar sanki açan pamuk misali
Öyle çok soğuk öyle ayaz ki, sanki Sibirya gibi

B.TUNCA/19.12.2001-09.15