İstanbul'da Hep Sonbahar Şiiri - Adem At ...

Kaldırımların yağmur üzerinde bıraktığı,
Derin ayak izlerinin dramını;
Beş taş oynayan çocukların,
Dünyaya yüz çevirmiş
Çığlıkları kamufle ediyor.
Bense; sevdiğim İstanbul kalıntılarını süpüren,
Uzun pardösümün yerle temas eden,
Çamurlu yanlarını sevmekle meşgulüm.
Alakasız bir tufandan kurtulan,
Düğmeleri kopmuş sıcak,
Hera'nın eteklerinde,
Mayıs çiçekleriyle selamlaşıyor.
Tabi ki beni de seviyorlar.
Çok değişimin,
Tek değişmeyen mevsimi,
13.ayın 5.mevsimiyle zaten aram iyi.
Güneşi tepeden koparıp
Kış çocuklarının mahalle maçı yaptığı,
Şarkı söyleyen ağaçların,
Gülhane üzerine,
Yapraklarını döktüğü mevsimi
Yani seni düşündüğümde
Karagümrük'te sallanan dualarımın,
Baş ucuma koyduğu mevsimi seviyorum.
Velhasıl Anadolu'yu kamufle eden yokluğunu,
Üsküdar'da martılarla paylaşmayı seviyorum.