İstanbul'da Hava Nasıl? Şiiri - Nedim Uçar

İstanbul'da hava nasıl diyorsun?
Mevsimlerin kış olduğu zamandır.
Üşüyorum güneş gelsin, buyursun,
Bulutların kuş olduğu zamandır.

Köprülerden iki kıta geçilir,
Kız Kulesi bir bakışta seçilir,
Emirgan'da demli çaylar içilir,
Yaprakların tuş olduğu zamandır.

Boğazlarda yosun tutmuş mavi su,
Kayıp olmuş martıların uykusu,
Selde kalmak dalgaların korkusu,
Yağmurların duş olduğu zamandır.

Üsküdar'da sabah olmuş gün kayıp,
Trafikte çile çekmek çok ayıp,
Sarayları beton ile bir sayıp,
Tarihlerin taş olduğu zamandır.

İstanbul'un orta yeri köy olmuş,
Kabadayı, kravatlı bey olmuş,
Vapurların homurtusu ney olmuş,
Gerçeklerin düş olduğu zamandır.

Sis içinde Dolmabahçe Sarayı,
Yük gemisi yalar geçer karayı,
Döviz esir almış yerli parayı,
Ayakların baş olduğu zamandır.

Topkapı 'da Osmanlı'nın mirası,
Başköşede padişahın tuğrası,
Sultan Ahmet, Ayasofya arası,
Kültürlerin hoş olduğu zamandır.

Galata'da Hazerfan'dan bir anı,
Beyoğlu'nun tarih kokar her yanı,
Minareler gönüllerin sultanı,
Meleklere eş olduğu zamandır.

Nedim UÇAR, İstanbul'u dolaşır,
Ayağına kara çamur bulaşır.
Bu şiirim gider yare ulaşır,
Saatlerin beş olduğu zamandır.
13 Ekim 1995 İstanbul Balta Limanı