İstanbul'da Güneş Batmış

Boğaz'da martılar kanat çırpıyor,
Bir vapur düdüğü ötüyor uzakta.
Güneş batmış İstanbul'da,
Hüzün çökmüş şehrin ufuklarına.

Beyoğlu'nda kalabalık akıyor,
Işıklar sönüyor birer birer.
Bir adam gitar çalıyor köşede,
Şarkısı karışıyor akşamın sesine.

Bir kadın ağlıyor tenha bir sokakta,
Sevgilisini kaybetmiş belki de.
Bir çocuk uçuruyor uçurtmasını gökyüzünde,
Hayallerini süzüyor rüzgârın peşine.

İstanbul'da güneş batmış,
Yorgun bir gün sona ermiş.
Yarın yeni bir gün doğacak,
Umutlar yeniden filizlenecek.

Ama bu gece hüzün var şehirde,
Bir veda havası var sokaklarda.
İstanbul'da güneş batmış,
Ve ben seni düşünüyorum.

Seninle birlikte olsaydık şimdi,
El ele tutuşup Boğaz'da yürüyorduk.
Güneş batarken denizin rengini izlerdik,
Ve aşkımızı fısıldardık birbirimize.

Ama sen yoksun yanımda,
Ve ben yalnızım bu şehirde.
İstanbul'da güneş batmış,
Ve ben seni özlüyorum.

Seni ne kadar sevdiğimi biliyorsun,
Ve her gün seni daha da çok seviyorum.
Sen benim her şeyimsin,
Ve sensiz bir hayat düşünemiyorum.

Bir gün geri döneceksin biliyorum,
Ve o gün yeniden kavuşacağız.
İstanbul'da güneş batmış,
Ve ben seni bekliyorum.