Yine gömüldü karanlığa usulca,
Umutlar ve sevdalar şehri.
Nice acıların sessiz çığlıklarıyla,
Daha bir kara oluyor İstanbul geceleri.
Acımasızca çöker gecen kimsesizlere,
Tıpkı bir karabasan gibi.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta