İstanbul’da Dün ve Bugün

Tarihlere karışmıştı, eski İstanbul şehri
Eski İstanbul’dan başka her şeye benzemişti.

Her geçen gün değişmişti, şehre gelen ve giden
Çok başkalaşmıştı yazık, burada iskan eden.

Allah için çalışan yok gibiydi adeta
Herkes gönül bağlamıştı, dünyevi saltanata.

Hor görülüyordu artık, hak yolunda gidenler
Bir avuçtan daha azdı, hakka hizmet edenler.

Allah yalnız bırakmazdı, elbette garipleri
Himmet ettiler şehrin, manevi sahipleri.

Nur yuvaları, dört bucaktan, yeşeriverdi dal, dal
Himmet etti, toprağının altında yatan rical.

Her köşede açıldı, nur ve huzur yuvası
Yeni baştan alevlendi, dine hizmet davası.

Merkez Efendi dahi, büyüklerden biriydi
Allah katında büyük derece sahibiydi.

Himmetiyle açıldı, oracıkta bir ocak
İnşallah her tarafa, ilim irfan saçacak.

Niyazımız; bu bayrak daima dalgalansın
Nuruyla şu karanlık ufuklar aydınlansın…