İstanbul Da Bul Şiiri - Muharrem Karaman

İstanbul Eyüp'teyim yağmur yağıyor ince ince
Ocak ayı içinde
Bir yanda hafiften bir rüzgar
Bir yanda aşk acısı sevince

Sevdiğimin diyarı İstanbul
Uzun yıllar beklediğin sevgiliyi
Sen kalk gelde burda bul
Yorgun ve yaşlı İstanbul da bul

Söyle İstanbul söyle
Nasıl bulmalı sevdiğimi söyle
Yapma olur mu böyle
Durgun, yaşlı ve yorgun İstanbul
Sen sevdiğini İstanbul da burda bul

Ne yapmalı İstanbul ne
Nerden başlasam bilmem nerenden
Eminönünden mi Beyoğlundan mı
Söyle nereyi arasam, arasamda bulsam
Haliçten mi geçsem
Boğazdan mı atlasam
Sevdiğim, bende bu başımı senin yoluna koysam
Senin uğruna İstanbul da ölsem

Eminönü avlusunda yaralı güvercin misin
Bir avuç yem atsam yer misin
Söyle güzelim ne olur söyle
İstanbulun hangi yerindesin
Hangi otobüsünde
Hangi semtinde
Yoksa Ümraniyede mi
Yoksa Kadıköy sahilinde mi
Yoksa Rumeli Hisarında mı, nerede

Bilirim şimdi sen bensiz
Kadıköy sahilinde gezersin
Gözlerin dalar uzaklara
Boğazın soğuk küçük bir dalgası
Titretir seni, üşürsün
Ya ben güzelim ya ben
Koskoca İstanbul u arar dururum
Bir Topkapı da, bir Üsküdar da
Yüksek rakımlarda Çamlıcada
Sensizliğin sarhoşluğunda
Dudaklarım İzmir li güzelin dudaklarında
Benliğim geride bıraktığım Bursa lı kızda

Kapalı Çarşı, Mahmutpaşa gezdim aradım
Eminönü İskelesinde adın
Dün akşam ben yazdım
Her gelip geçişimde gözlerime dokundukca
Adınla içimi ısıttım

Ve sen İstanbul sen
Çok acımasızca yendin beni
Eşgali bilinmeyen bir sevgiyi
Gömdün ezeli aşklara, aşkların şehri

Ve sen Bursa lı güzel sen
Ben her defasında sana yanarken
Kim bilir şimdi sen İstanbul un neresinde üşüyorsun