İstanbul'da Bir Gün

Sabah ezanında
Demir attım İstanbul’a.
Karanlık bir yüzü vardı gecenin.
Görevini tamamlamış,
Yerini gündüze bırakıyordu.

Bir an dayımın küçükken anlattığı;
“Yeditepe’de ışıklar, bir başka söner”
Sözleri geldi aklıma.
Adeta Yeditepe uykuya dalıyordu,
Yerini umutla gözlerini açan
İnsanlara bırakıyordu.

İçimin titrediğini,
Yüzümde küçük bir tebessümün
Belirdiğini hissettim.
Artık yüreğimde beslediğim
Özlem bitmişti.

Güneş yüzünü gösterirken
Ekmek tekneleri açılıyor,
Otobüsler umut yolcularını,
Taşımaya başlıyordu.
Güneşle birlikte yeni umutlar yakan,
Yeni günde acılarına acı katan,
İnsanların vardı.

Sen başkaydın İstanbul
Gülenlerinle,
Ağlayanlarınla,
Sen benim gözümde tatlı
Bir gülüştün.

Mutluydum sende.
Sevinç gözyaşlarım
Islatırken yanaklarımı
İçimde tatlı bir sızı kalıyordu.

Ne gündüzüne ne de gecene,
Doyum olur senin İstanbul.

Sana bir günümü ayırmak,
Sana yıllarımı adamak,
Yetmez,
Yetmiyor da İstanbul.

Sana ömründen ömür vermek
İstiyor bu can İstanbul.
Bir günün sonunda yüreğime,
Güller ektin İstanbul.

(Isparta/20.04.2006)