İstanbul’da Bekler Bir Kadın

İstanbul’da bekler beni bir kadın.
Gözleri yaşlı, elleri soğuk…
Dudakları kırmızı ve ümitli!
Beni beklermiş gibi,
Ellerimi özlemiş gibi sanki
Fotoğraflarımızı yakmış
İlişkimizin üzerinden onca vakit geçmiş gibi
Benim kafamı kesmiş son hatıramızdan,
Beyoğlu’ndaki el ele fotoğrafımızdan!
Beni unutmak istemiş yada silmek istemiş gibi…
Ki ben kalbi atar onun için sabah akşam,
Seni seviyorum demek için sadece,
Hatta saçına okşamak işini bile boşver
Teline zarar vermek istemem ben
Gözlerine bakmak bir mucize benim için
Benim kadınım bana benzer
İnadı inat koyar bana
Ama İstanbul’da bekler beni bir kadın
Biz onla aynı günde aynı saatte hayallere dalar…
Soğuklara göğüs açar,
Taksim-Beyoğlu dolaşırdık!
Ellerimiz soğuktu, buz gibi donardı
Sanki eldiven icat edilmemiş gibi!
Sanki ellerimiz donsa da bize koymazmış gibi,
Sanki aşkımız bizi ısıtırmış gibi hissederdik.
Umutsuz vakaydık ikimiz!
Geceyi gündüz ederdik mum ışında
Halbuki ben alışmıştım
Yakamda bir ruj iziyle sokağa çıkmaya!
Yinede inanırım,
İstanbul’da bekler beni bir kadın
Gözleri yaşlı,elleri soğuk.