İstanbul'da Bahar Şiiri - Talat Akıncıoğlu

Yine gül açmış bademler
Hani nerede o eski sevdalar
Salkım saçak morsalkımlar
Yeşile doymuş ortancalar
Işıklar kaybolunca yasa bürünen
Denizler dolusu yakamozun
Akın ettiği sahiller yok artık
Akıntılar bile arıtamıyor Marmarayı
Hani nerede o Akıntı Fenercileri
Naracılar nerede kalmış
İşte bu yüzden gemiler
İrem bahçelerine tosluyor arada bir Ne Kavaklarda Çengelde
Bebekte açmıyor artık mor menekşeler Bizans’tan bergüzar Erguvanlar kutluyor
Boğaziçi baharlarını
Sarı erikler falan hep köklendi bahçelerden
Yerlerine ak gri dev apartmanlar dikildi
Her biri yapışmış Boğaziçinin iki yakasına birden
Uzaktan gelmiş alacaklılar gibi
Mercan balıkları çoktan kayboldu
Baharda aranma hiç ceplerin delinir
Levrek besleniyor deniz çiftliklerinde
Eski lezzeti bulurum diye heveslenme hiç
Ortancalar yine açıyor kuytularda
Her bir yeri sardılar yeni yetmelerle
Efkar dağıttığımız Paşa Koruları site oldu Korunuyor bekçilerle tellerle
İstanbul’da yaşamıyorum diye üzülme sen
Kimseler gezintiye çıkamıyor artık
Martılar bile simit tutarak havada
Zoru zoruna yaşıyorlar eşinerek çöplüklerde
Gündüz kalabalıktan trafikten
Gece körden terörden bıktık usandık
Keyfince dolaşmayı düşünme sen İstanbul’da Boğaziçi yollarında slalom var artık
Bir kör dövüşüdür gidiyor işte
Yollarda anahtarını alırım yarışı yapılıyor
Kırık araca binen kırk satır sallıyor
Azrail bile şaşırdı rastgele biçiyor
Subaşı kapıya dayansa da
Vatandaş artık tavernada sabahlıyor
‘Çıkmam Allah etmesin meyhaneden’
Aman aman of aman!

KÖMÜR
İkimizin de yüzü kara
Benimki kömürden
Seninki de kömürden
Ama senin kömürün
Benim yarı ömrümden

Xwert
Hani benim o hiç kutlanmamış,
doğum günümü kutlayacaktın
n’oldu da döndün sözünden
unuttun mu yoksa kırgın mısın
Her şey birden bire ne sen ne ben
farkına varamadık kör şeytanın
bir bakımlık fal kadar yaşamın
bir kırımlık sırça kadar yüreğin
Gözlerin kadar değerli ellerin
sakın değmesin ellerime
görmemeye alışkınım
ama ölmeyi bilmiyorum

KARANFİL KIZ Yağmur yağacak Seller akacak Karanfil kız Camdan bakacak
Kar yağacak Un olacak Karanfil kız Ekmek yapacak
Ağa un yağıyor un Hanım ekmek yapalım ekmek Karanfil kız Bu kış Kimseyi aj bırakmayacak

MELAL
Selam sana ey sabah güneşi Yalımlarınla buluşmuş yine yeryüzü Denizler maviye kesmiş Gözlerinde ilk gülücükler
Dingin sularda serinlik arayan Kırlangıçların kanatlarından Siz ey ilkyaz güneşi Siz ey denizmenekşeleri
İlkbahar kuşları geçince denizlerden İlk yapraklar yeşillenince Alizelerle gelen yağmurlar iner Ve ortancalar açardı baharda
Gözlerinde tutuşurken gece Belki sen yoktun Ağırlığınca ayrılığın vardı Bir gün sonu melalinde