İstanbul'da Aşk! Şiiri - Muhammed Ali Işık

Daha dün açılmamış bir zarfın
Birbirine en yakın en sıcak kelimeleriydik
Kadim şehrin içinde yanmanın adıydık belki de
Kız kulesi eteklerinde dilenen
Galata’nın sevdasıydık
Dilencinin en asilinden
Tarihin Ayasofya dilinden
Yerçekimine aykırı dinmeyen göz yaşıydık
“Git”lerin “Gel” olduğu bakışlarda
Gül kokulu aşkların en kırmızısına şahittik

Gah Hürrem olurdun hayalimde gah Mihrimah
İffeti kudretinden taşan temiz bir aşkın
Sultanı sen olunca Fatih’i ben
İstanbul’un Sen
Senin İstanbul olduğun bu şehirde
Nice devletli ağlarken devlet içinde
Osman bendim Vahdettin ben
Üsküdar manzaralı bir boğaz gecesinde
Deniz mavisi bir şiir olur
Süzülürdün martılar gibi
Bir meczubun aşk damlayan gözlerinde
Bağrına ömrümü diktiğim bu şehirde
Ezanları kadar hüzündü münacatım
Kalbimin “Sen” eksikliğinde

Olmadığın demlerin muhasebesinde
Karacaahmet kadar mahşerdim
Yılların emeğiyle bir lahza içinde
Koca Süleyman kadar bir başımaydım
Yokluğunun yalnızlık türbesinde
Tarihin yitik sayfalarında
Bizans kadar yenik düşerdim
Yokluğunun taarruzunda
Ve kürek mahkumu aşkların esaretinde
Tek çare yazmak olurdu sevgiliye
Yokluğunda sana yamak

Yokluğunda sana yazmak
Ruhumun dört bir yanına düzenlenen
Haçlı seferleri kadar tahribattı
Bir Ortaçağ Avrupası’nda
Yaşamak için direnmekti giyotin pençesinde
Kosova’da,Bağdat’ta,Bosna’da, Filistin’de yanmaktı
Yokluğunda sana yazmak
Hissetmeden yaşlanmaktı
Sırf senin için yaşamaktı
Yokluğunda sana yazmak
Zuhalin gölgesinde sönmekti
Sana hasret dizelerde

Yokluğunda sana yazmak
Hayaller içinde
Fuzuli bekleyişler kadar vahimdi
Yokluğunda sana yazmak
Bir sükut mahzeninde
Sensizliğimin ölüm sesi
Yokluğunda sana yazmak
Bir Namazgah Durağı’nda Yar’e yükselen hüzün
Bir Çamlıca gecesinde
Yetim şairin sende öksüz bir şiiriydi
Yokluğunda sana yazmak
Yetimliğin, öksüzlüğün ismiydi

Yokluğunda sana yazmak
Aşkın tarifiydi Sevgili
Acıların en sancısına gebe kalmaktı
Hiç olmamış gibi haytımda
Tek bir durak, bir istasyon
Güvenecek bir tek insan
Sığınacak bir liman
Yıllarca koştuğum hengam içinde
Kalbimin yakarışıydı dizleri üstünde
Yokluğunda sana yazmak

Tıpkı Gül bahçesinden kovulmuş gibi
Pusulasız adımlarım meçhule götürdü beni
Çöl kumlarından sordum seni
Yanmadı çıplak ayaklarım
İçimdeki sevda yaşattı beni
Sabır oldum,
Sabır kaldım hasretinde Sevgili

Yıllar sonra bir serzenişle
Başım dönüp ardıma
Maziden seni dilendim
Ayaklarının bastığı haritalardan
Yürüdüğün yollardan
Çiğnediğin topraktan
Gözlerinin karasında büyüyen
Lale’den, Menekşe’den, Gül’den
Sordum seni Sevgili
İstanbul’un kalbinden
Terk ettim şehrayin şarkıları
Nedim’i dinlemeden
Baki’yi yaşamadan
Itri’ye doyamadan

Kimya-i Saadet’te aradım Seni
Kurtuluş nâmına bir iksire denk
Ey mecaz’dan gerçeğe götüren Leyla
Sen de duymaz mısın beni
Kalemim çaresiz, Kelimeler fani
Sözlerim ağlıyor seni anlatan
Misal oldu Leyla, Mecnun ağlatan

İçinde bir gül bıraktığım bu şehirde
İstanbul emanetçi, İstanbul bekçi
Hayal etsem seni, yıllanmış bir dönüşle
Bir sual olsa haykırışım
Yıllar sonra bir Gül ile bulunca beni
Tanır mısın İstanbul’a sükut etmiş ihtiyar şemâlimi
Boyun bükük bakışlarda ararken seni
Bulmuşken kaybetmenin adını mı koyarsın o dem
Yoksa,
Yoksa aynı İstanbul siluetine bürünüp
Yitip gider misin avuç açmış ellerimden
Çamlıca kavuşmak için boğaza
O hayale dalarken

Bilemem
İstanbul mu şahit olur bu ayrılığa
Yetim kalmış dizelerde
Bir yıldız mı kayar kalbimden gökyüzüne
Ayasofya’ya bir veda düşerken
Kız Kulesi eteklerinde
Mor Lale'ler mi alacak bu firakın kaydını
Yoksa,
Yoksa “Hoş geldin” edası mı ağırlar
Bir Mecnun’un ihtiyar kalbini
Leyla kokan sevgili gözlerinde
Leyla kokan sevgili gözlerinde

Muhammed Ali Işık
2006 / İstanbul