Bir şiir kadar anlamlıdır İstanbulda akşamlar,
Güneş batarken ufkun kızıl görünümündeki deniz.
Seyredilse sönünceye kadar şehirdeki tüm lambalar,
Bir roman yaşar gibi gnül engin, kalpler tertemiz.
Bir de aşıksan, unutulmuşsan duyuramayıp sesini,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
