İstanbul'da Adam Olmak

Ala dağlarda yalnız bir ağaç
Boyun eğmez rüzgarlara
Mağrur, başı dik, onurlu
Eyvallahı bulutlara.

Gözün takılır dalyana
Sazlıklarda bir kamış,
Gelene ağam, gidene paşam
Yol verir, büker de boynunu
Gölgesi düşer sulara
Sanki çok susamış

İstanbul kazanında bizim Ali,
Dilinden düşürmez bir bilgenin sözünü:
Geçme namert köprüsünden,
Ko aparsın su seni.

Suda balıklar kısmetini arar,
Kurtlar sofrasında bizim Ali.
İki kaşık aşım, ağrısız başım
Sonrası neşeli dost sohbetleri.

İşinde gücündedir Ali
Aklında bilge kişinin sözleri:
Yatma tilki gölgesinde
Varsın hayat yesin seni.

İskelede durmuş şehri süzerken
Duydum bu toprağın sesini
Gördüm küresel rüzgarlara kafa tutan çınarı
Sevginin, saygının
Yalnız hakkın önünde boyun büken o adamı.

Aslanım Ali, dedim.
Ne su aparır seni
Ne aslan yiyebilir hisseni.
Sağlam dur iki ayağının üstünde
Kim bulmamış ki kısmetini

25.01.2008