İstanbul’da Şiiri - Aynura Dincer Ak

stanbul’un beklenen kar’ı yan sokaktaki evin çatısını aşındırıyor

Usul usul yağıyor kapı önündeki kırmızı arabaya

Ak ve al’ın uyumu göz kamaştırıyor.

Gelinlik giymiş kız edasıyla beyaza boyuyor tüm kenti.

Bilmedim yabancı bir evde, yastıklara kokuları sinmiş insanların ruhlarıyla birlikte, pencereme düşüşünü izliyorum.

Bir birine karışan nefeslerden sıyrılıp, dolu dolu içime çekiyorum kristallerin kokusunu,

Cam yutmuşçasına yırtarak iniyor boğazımdan ciğerlerime.

Beyaz örtüsü mahremiyeti örterken ayak izlerimi yok sayıyor.

Yabancı sadakatsiz bir şehir, hatıralarıma sahip çıkmıyor.

Şehrimi özlüyorum

Yutuyor bu şehir insanı

Kaçtıkça tutsak ediyor

Tutsaklığa mutlu olan insanlara ettiğim gıpta

İle gidiyorum bu şehirden.

Geride bir hatıra bırakmadan, vedalaşıyorum sessizce..