İstanbul'da Şiiri - Eray Kahraman

Ben bir martıyım
Vapur saatinde simidin peşinde
Gezerim arada konarım köprüye
İzlerim gün batımını her akşam

Ben bir güvercinim
Eyüp’te Sultanahmet’te
Bir buğday tanesi peşinde
Akşam kovar gündüzü ben uyurum bir elektrik telinde

Ben bir kediyim
Topkapı sarayında
Gezinirim sanki Osmanlı izinde
Ne var ki Dolmabahçe’dir gizemli olan

Ben bir köprüyüm
Yeşili şehre bağlayan
Üsküdar’ı da görürüm
Eminönü’nü de.

Ben genç bir kızım kız kulesinde tutsak
Beklerim gelirde kurtarır vuslat
Sonsuz teşekkür bu hayata
Beni yalnız bırakmadı ya.

Ben bir bülbülüm
Gülhane parkında
Cıvıl cıvıl öterim
Bir bu ağaçta bir o ağaçta

Ben bir insanım
Bugün Anadolu’da Yarın Avrupa’da
Bazen Sirkeci vapurunda ve bazende trende
Bazen ise gündüz de gece de.

Boğazdayım sekiz on beş vapurunda
Martılar eşlik ediyor
Eminönü’den Galata’ya
Daracık sokaklar eskisi gibi kokmuyor

Ben ben değilim
İstanbul’da İstanbul değil
Nerde o eski faytonlar
Nerde o eski berrak gök.