İstanbul’un ufkundan, yükselen minareler,
Yeryüzünden Sema’ya, çağlayan şelâleler.
Seyrederken mehtabın denizdeki raksını,
Engine çeker beni, o gizemli haleler.
Yedi tepe fetih’i, fetih’te Fatiha’yı,
Eyüp Sultan; Ahmet’ten, estirir rayihayı,
O muhteşem Çamlıca, Siperi şahikayı,
Sevgiliyi simgeler, Emirgan’da laleler.
Boğaz memnun yerinden, iki yakinden coşar,
Üç kıta bir noktada, sanki burada yaşar.
Anadoluhisarı, Rumeli’de eşi var,
İslam’ın ve Türklüğün simgesidir, kaleler.
Ne zaman yolum düşse, her yandan tarih eser,
Ruhaniler dirilir, önümü tarih keser.
Bu gönül sofrasında, aç kalsa da tüm beşer
Ruhumu aç bırakmaz, manevi nevaleler,
Mustafa YARALI
Mustafa YaralıKayıt Tarihi : 4.5.2011 22:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!