İstanbul'da Şiiri - Muhammed Said Arı

İstanbul'un havası gibidir gönül dostluğu,
Bir bakıyorsun güneşli, bir bakıyorsun puslu,
Duyuyorsun seller akıyor paslı mazgallara,
Dinliyorsun mazgal ortada yok dökülüyor su.

İstanbul'un denizi gibidir gönül dostluğu,
Seyreder durur vefadan aşkla hürmetle çoğu,
Kimi akil pisliğini döker düşüncesizce,
Kimi zaman gelir burnular kanatan bir koku.

İstanbul'un tarihi gibidir gönül dostluğu,
Dalsız ve budaksız yüzyıllara uzanır doğru,
Bilemez hünkarın neresi sarnıç neresi çöl,
O attıkça çoğalır okuyanın hissi duygu.

İstanbul'un ahlakı gibidir gönül dostluğu,
Denetlese de her yanını on binlerce kolcu,
Camilerin çanlarının altında yapılır kapkaçlar,
Bir sokakta bulunur ceset sebep esrar borcu.

İstanbulun ormanı gibidir gönül dostluğu,
Biri gelir günde silerler cümle koruluğu
Din ve geçmiş kullanılır bunların olurunda,
Ölür de biter da vurmaz isen posttaki kurdu.