bu şehrin
yar sarnıçlarından
dilek çeşmesine süzülen
orman özlemli
beton çocuğum
ser felaketlerinden
ak sayfalara yazılan
medeniyet yontusu
hamur çocuğum
kıtalara sabah/akşam
sularla düğümlenen
seferi topuklu
parfüm çocuğum
bu şehrin
pejmür bataktan
ak kardelen gülümseyen
tekil kalabalıklarının
o yalnız çocuğuyum
ben
hası kalmamışların
tek tas çorbasından içenlerin
yedi cet İstanbul'um
ki hala çocuğum...
18 09 2005
Yasemin SezerKayıt Tarihi : 19.11.2005 12:35:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yasemin Sezer](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/11/19/istanbul-cocugu.jpg)
Az düş'ün çok telakkisi
Neyleyim?
Düşmüş...
:))
İkinci dörtlüğün birinci dizesi olan ser felaketi sevimsiz ve diğer üçü harika. Alt bölümlerdeki dizeler adeta okunmasın diye fena gerilmiş. Anlatılmak istenen duygunun kökeni başını çıkardığında pat diye vurularak geri gönderilmiş.
TÜM YORUMLAR (3)