İstanbul Büyüsü Şiiri - Nursen Özdoğan K ...

İstanbul büyüsünde yol alır zaman.
Zaman zaman, "insan" olduğunu
unutturur zaman.
Cıvıl cıvıl bakiredir
ve hep seni bekleyecektir
sanılan, elbet elden ayaktan düşer,
yaşlanır...
Geçer İstanbul'un büyüsü
gerçeğe doğarsın.
Çekip gitmiştir tüm sevgililer...
Titrek sesin, günü gelmiştir de konuşur
“Büyü bitti zalim, kanın çekildi bak
titriyor ellerin,
ağrılı dizlerin,
yıllardır bekleyeni de tükettin,
Sil gözyaşını.
Büyüsü bozulmuş şehrin,
martısına, karası sinmiş gecenin,
seni arayan gözlerin ve özlemlerin
değeri de kalmadı.
Yollar açık olsa da
gül yüzlü,
çağlayanların mevsimi çoktan geçti.
Bakma artık geri...
Dün'ün büyüsüdür,
İstanbul büyüsünden beter
Bırak...
Bahçene doyasıya yağsın kar! ”