İstanbul Bugün Sana Benzemiş

Bu sabah pırıl pırıl bir İstanbul doğdu
Gözlerinin arasından…
Saçlarına kondu geçti serseri bir rüzgar.
Bu sabah tepeden tırnağa sen oldum.
Sımsıkı tutunup,
sonra kayıp gittim yüreğinin ortasından.

Bu sabah açtığımda penceremi,
kuşlar hep aynı şarkıyı söyledi uzun uzun.
çiçekler hep seni koktu sabah meltemiyle.
ve İstanbul bile sevindi gelişine,
göz kırptı seni sevişime…

Bu sabah ben gecerken yüreğinin üzerinden,
ellerimde İstanbul kalabalığı,
gözlerimde müthiş trafik,,,
yağmur,sis duman,
hiç biri dokunmadı,
hiç biri durmadı önümde,
gözlerinde ben varım diye.
hiç biri engel olmadı sana gidişime…
İstanbul gülümsedi
Kollarında sen varsın diye.

Bu sabah mavi değildi denizin gözyaşları,
Mendil satmıyordu köşe başlarında çocuklar.
Ve dilenciler beklemiyordu kaldırım taşlarında,
Kimsesizlere mesken olmamıştı soğuk banklar.

Herkesin yüzünde sen vardın bu sabah.
Herkesin gözünde senden bir mavilik.
Caddelerde senin ayak izlerin,
Bilboardlarda senin resimlerin,
Anladım ki;
İstanbulu yağmalamış,
Talan etmiş gelişin.
İstanbul bugün sana benzemiş,
İstanbul bugün bana özenmiş…

Biliyor musun aslında
İstanbul bile İstanbul olmadı senin kadar.
Ve aslında sen bile sen olmadın
Benim kadar.

Bugün bu şehrin adıydı seni sevmek
Yani yaşamın adıydı,
Gözlerinde bir kez daha ölmek…

Ve bu şehrin dar sokakları arasından,
Salıverilmiş
bir uçurtmaydı gölgen.
bugün İstanbul senden öğrendi
sen olmayı.
Bugun ben istanbul’dan öğrendim
İstanbul olmayı…

Filiz Eylül Apaydın
07.04.2007
23:40