Bıraktım kendimi tembelliğine baharın.
Resmini yapmak isterdim boğazın.
Boya renklerini aradım, gözlerde.
Işıl, ışıl, alımlı parlıyorlar tuvalimde.
Sarıldılar doyumsuzca birbirlerine.
Sonra, kayboldular boğazın güzelliğinde.
Yeşili, karası, mavisi, elası.
Boğaz bu; her güzelin müptelası.
Martı çığlıklarıyla gözümü açtım.
Göğsündeki bıçak yaralarına baktım.
Saçkıran olmuş başı, dökülmüş saçı.
Harap etmiş onu, karnındaki sancı.
Kendimi gördüm. Düşünde ve gerçeüinde.
O Gururlu başımız, öne eğildiğinde,
Belki yarına yakın gün bugün,
Belki o günü de, kaybettik dün.
Kayıt Tarihi : 13.5.2007 15:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiiri 1985 yılında yazmıştım. Geçmiş olsun İstanbul diyemiyeceğim. Ancak başın sağ olsun demek geliyor içimden.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!