İstanbul Boğazı Şiiri - Fahrettin Tos

Güzel İstanbul’un en güzel Boğaz’ı,
Gönüllere huzur verir, kış ile yazı.

Zümrüt yamaçlarında erguvan açar,
Mavi göklerinde martılar uçar.

Semalarında yanan ayı, güneşi,
Dünyada da yoktur, bir benzeri eşi.

Bahçelerinde açan gonca gülleri,
Gülden güle konarak öter bülbülleri.

Seyreyle de Boğaz’dan zümrüt yamacı,
Gönlünde de doğanın sevdası açsın.

Seyreyle de Boğaz’dan, köşkü, sarayı,
Gözünden, mazinin özlemi geçsin.

Hisarları da birer tarihtir bize,
Düşmanları orada getirdik dize.

Ulu burçlarında bayrağım süzülür,
Gören düşmanların bağrı ezilir.

Engin sularında da taşıtlar yürür,
Sılaya kavuşturma hizmeti görür.

Gündüz ve gece senin, güneş, ay senin,
Sevdanla dopdoludur, bayan, bay senin.

Aşıklara mekânsın, cennet boğazım,
Gönlüme yazılmışsın, benim ak yazım.

Sahillerini süsler, köşk ve yalıları,
Mesken tutmuş Boğaz’ın sevdalıları.

Ülkeleri ülkelere bağlayan Boğaz,
Mavi dalgalarıyla çağlayan Boğaz.

(İstanbul, 28 Nisan 2005)