İstanbul Bizim Şiiri - Şefik Aydemir

Ey gözlerimde eriyen gizemli şehir.
Seni şiirde sevmek bize ne verir.
Nerde o masmavi deniz sevdiğim kız.
İstanbul gidiyor elden sessiz sedasız.
Aşklara mekan şaire ilham İstanbul.
Toprakta uyur şehit.
Gökten yağar rahmet.
İstanbul bizim.
İstanbul hepimizin.

Bir zamanlar lale bahçelerimiz vardı.
Onunla yaşanırdı bitmeyen sevdalar.
Sevgiden köprüler kurardık gönüllere.
Üsküdar sahilinde raks eden filikalar.
Senki tarihimiz geleceğimiz İstanbul.
Görmeyen hasret.
Yaşayandan ihanet.
İstanbul bizim.
İstanbul hepimizin.

Ejdadım yaş kesmezdi kesmezdi.
Mabet önünden duasız geçmezdi.
Cebinde ipek mendil yere tükürmezdi.
Yaşamadan görmeden şiir yazmazdı.
Sokağı caddesi İlgiye hasret İstanbul.
Ümraniye yeşil cennet.
Karaca ahmetde sükünet.
İstanbul bizim.
İstanbul hepimizin.

Ben yok biz varız birde İstanbul.
Silkin arttık bende varım de ne olur.
Sevgi bedel ister aşka giden tek yol.
kulak ver toprağa bak ejdat ağlıyor.
Yedi tepesi yedi harika İstanbul.
Boğazda okşar serinlik.
Eyüp’de ilahi derinlik.
istanbul bizim.
İstanbul hepimizin.